Znak „Zdrowa Stopa” – czyli po co to komu?

Wielu rodziców zastanawia się czy znak „Zdrowa Stopa” stosowany przez niektórych producentów faktycznie ma coś wspólnego z jakością ich produktów. W tym artykule postaramy się przedstawić niektóre fakty i przy okazji obalić kilka mitów na ten temat.

Każdy zapewne, kto kiedykolwiek zainteresował się co oznacza uśmiechnięta stópka na żółtym tle na metce butów, doskonale wie, że jest to tak zwany znak „Zdrowa Stopa” przyznawany producentom obuwia przez Instytut Przemysłu Skórzanego w Łodzi (a konkretnie jego odział w Krakowie).

Certyfikat wydawany przez komisję w skład której wchodzą: ortopeda, antropolog, konstruktor obuwia, technolog i materiałoznawca, „jest wyróżnikiem dobrego obuwia, zabezpieczającego prawidłowy rozwój i funkcjonowanie stopy dziecka”. No dobrze ale co to oznacza w praktyce? Otóż obuwie które przejdzie rygorystyczne badania specjalistów z IPS musi spełniać szereg warunków. Obuwie musi przede wszystkim:

• Być zgodne z wymaganiami normy PN-O-91015:2000 „Obuwie dla dzieci do lat 15. Wymagania materiałowe i konstrukcyjne kopyt i obuwia oraz metody badań”. Chodzi między innymi o wymiary i kształt kopyta oraz szereg szczegółowych wymagań dotyczących konstrukcji i wykorzystanych materiałów.
• Zapewniać swobodne ułożenie palców oraz dopasowanie obuwia do kształtu i tęgości stopy poprzez odpowiedni kształt i wymiary.
• Zabezpieczać stopę przed czynnikami zewnętrznymi oraz chronić przed niekorzystnym wpływem twardego podłoża. A zatem spody obuwia bada się pod kątem właściwości antypoślizgowych (kształt i rzeźba bieżnika) oraz termoizolacyjnych (rodzaj i grubość materiału).
• Być wyprodukowane z materiałów zapewniających odpowiedni mikroklimat wewnątrz obuwia oraz posiadających właściwości reologiczne (pozwalających na dostosowanie cholewki do kształtu i wymiarów stóp).
• Przejść pozytywnie badania laboratoryjne materiałów w zakresie obecności substancji szkodliwych dla zdrowia.
• Charakteryzować się odpowiednimi walorami estetycznymi. Ocenie podlegają między innymi staranność i estetyka wykończenia.

To tyle jeśli chodzi o najważniejsze wymagania stawiane certyfikowanym produktom. Z powyższego krótkiego zestawienia jasno wynika, że produkty ze znakiem „Zdrowa Stopa” przeszły szereg badań i testów mających na celu weryfikację ich jakości.

A zatem czy warto kierować się przy wyborze obuwia tym małym, żółtym znaczkiem? To już pozostawiamy do rozważenia każdemu z rodziców indywidualnie. Jeśli ktoś uzna że tak, to odpowiednich bucików może poszukać w ofercie polskich producentów takich jak: Befado, Danielki, Dawid, Emel, Kornecki, Mrugała, Ren But czy Zarro.


A teraz spróbujmy rozprawić się z niektórymi mitami krążącymi po sieci:


MIT
Obuwie firmy „X” posiada znak „Zdrowa Stopa”.

FAKT
Certyfikat wydawany jest nie na firmę (producenta) ale na konkretne wzory obuwia danej marki. W praktyce możne to oznaczać, że jedynie kilka modeli danego producenta zostało poddanych certyfikacji. Znaczka należy szukać na pudełku i/lub metce konkretnego produktu. Uczciwy sprzedawca powinien udzielić stosownej informacji.


MIT
To jeden „z tych” atestów robionych „za kasę”.

FAKT
Ależ oczywiście, że „za kasę”. Producent ponosi koszty certyfikacji, jeśli uzna, że jego potencjalni klienci docenią taki certyfikowany produkt. Żadne certyfikaty nie są darmowe i ten również nie jest. Instytut Przemysłu Skórzanego to polski, państwowy ośrodek naukowo badawczy działający od kilkudziesięciu lat. A zatem można chyba polegać na jego wiarygodności.


MIT
Producent wysyła do badania tylko kilka modeli a potem chwali się, że jego wszystkie produkty posiadają znak zdrowa stopa.

MIT
Obuwie ze znakiem „Zdrowa Stopa” można kupić dla dziecka w każdym wieku.

FAKT
Znak ten przyznawany jest obuwiu przeznaczonemu dla dzieci w wieku do lat 15. Jest to pojęcie dość ogólne. W praktyce próżno jest szukać znaku „Zdrowa Stopa” przy rozmiarach większych od 38 a to dlatego, że producenci zabiegają o ten certyfikat głównie dla bucików najmniejszych przeznaczonych dla dzieci w wieku poniemowlęcym i przedszkolnym.